Dintojra Sylwia Chutnik Książka

W jakim stylu napisana książka odpowiada wam najbardziej? Ta w której wywyższa się słowo, pokazuje jak można poprawnie się wysławiać, przy czym czytelnik czuje jakby jego inteligencja spadła? Czy raczej napisana przez życie, sugerująca, że autorką jest taki sam człowieka jak my, więc zapewne to, co będzie chciał nam przekazać również może nam się przydać?W tej historii postać zwraca się bezpośrednio do nas. Opowiada nam co widzi swoimi oczami i jak reaguje na to ona oraz inni. Mówi jak mało obchodzi ją opinia innych i jak ludzie potrafią być fałszywi. Spodobało mi się to, że ona nie owija w bawełnę. Opisuje ludzi, którzy, którzy dopiero doświadczając własnych dramatów, przychodzą do tych, którzy również ich doświadczyli tylko po to, by pokazać im kto ma gorzej. Pokazuje jak ulotne są chwile i jak życie trzeba wykorzystywać do samego końca. Czasami bywa, że zaplanowane życie nam nie wypala. Podążając nieznaną drogą dowiadujemy się, że obecne nowe wyzwania są jak najbardziej dla nas. Nie zawsze u celu swoich marzeń jest ukryte to, co chcielibyśmy osiągnąć. Nieraz droga kieruje nas w nowe wyzwania, które okazują się być strzałem w dziesiątkę.Dintojra jest książką złożoną z jedenastu opowiadań, w których pokazuje nam życie innych ludzi. Co ciekawe, nie ocenia ich. Pozostawia nas jakby w zawieszeniu, byśmy sami ujrzeli prawdy, które za sprawą nierównych w objętości opowiadaniach chce nam ukazać. Opowiada o tych, którzy się stoczyli, oraz tych, którzy uważają się za najważniejszych. O tych, którzy nie przyznają się do swoich orientacji, oraz tych, którzy żyją nienawiścią, bo nie wiedzą, że można żyć inaczej. Opisane postacie mogą być mną lub tobą, bowiem ich problemy są oczywiste. Jedni wizytę u wróżki traktują jako zabawę, inni jej słowa biorą do serca. Nikt nie pomyśli, że narzucając nam pewne zdarzenia sami podświadomie będziemy do nich dążyli, a później to jej przyznamy rację, bo wiedziała, co mówi. Na każdą opowieść można spojrzeć ze swojego punktu widzenia, dlatego jednym się ona spodoba, innym nie. Nie każdy potrafi unieść prawdę na swoich barkach. Według MNIE jest mądra i godna poświęconego czasu, dlatego ją polecam.

Z twórczością Pani Sylwii Chutnik nie miałam okazji do tej pory się poznać. Ze względu na to, że lubię bliżej przyglądnąć się tym, co nie jest, mi znane to chciałabym bliżej odkrywać wypływające treści z przeczytanej książki.Nie zawsze jest tak, że czytana książka przypadnie od razu do czytelniczego gustu. Postanowiłam dać szansę Pani Sylwii Chutnik, gdyż miałam ochotę zaobserwować jej poglądy, przemyślenia w głównej tematyce, która jest na ogół trudna do zrozumienia tak za pierwszym razem. Należy czasami kilkakrotnie przeczytać daną przedstawioną przez nią historię, aby w pełni wczuwać się w sytuację, z jaką mają się do czynienia bohaterowie tychże skonstruowanych pomysłowo przemyślanych opowiadań w książce pt. ''Dintojra''.Ciekawiło mnie najbardziej czy autorka potrafi wyczuć emocje bohaterów, dobrać odpowiednie słowa, które po części stanowią tutaj najważniejszą rolę.Zastanawiałam się, czy we wszystkich opowiadaniach będzie zawarta cząstka wypływającego nadanego jej tytułu i znaczenia, od którego tak wiele zależy w niektórych i nieprzewidywalnych sytuacji dla bohaterów poszukujących w nich siebie połączonych z rozwiązaniem, o ile takie występuje.Można z łatwością dokonać oceny pozytywnej, jak i negatywnej, której z opisanych historii jest mocno charakterystyczna a nade wszystko pasująca do tytułu książki lub niestety zupełnie ma inne znaczenie.Zauważyłam, że podczas zapoznawania się ze wszystkimi występującymi bohaterami nie zawsze potrafiłam ich polubić tak od razu, gdyż musiałam wielokrotnie czytać o niełatwym przebiegu losów, które wymagały wnikliwej analizy i wyciągnięcia wniosków podczas dokładnej obserwacji ich zachowań. Zdarzało się, że nie do końca rozumiałam myśli co niektórych bohaterów na temat życia i chwilami byli dla mnie obcy.Nie podobało mi się, to kiedy bohaterowie potrzebowali wsparcia, w co poniektórych ważnych dla nich sytuacjach to nie otrzymali go od osób, do których mają zaufanie mające dla nich ogromne znaczenie, gdy go potrzebujemy, a chcemy je mieć, aby poczuć, że możemy liczyć na to, że zostaniemy wysłuchani w trudnych momentach życia umiejącego znienacka nas zaskoczyć, nawet gdy się tego nieoczekiwanie nie spodziewamy.Uważam, że przy bliższej obserwacji zdarzeń losowych, które przeżywali, główni bohaterowie mogą wiele zyskać lub dużo stracić na wartości, gdyż istnieje możliwość akceptacji i dania im drugiej szansy, aby mogli naprawić życie i zapomnieli o dokonaniu zemsty, bo ona niekoniecznie musi być wykonana i jakie przyniesie efekty po jej realizacji? Tego nikt nie wie jedynie ten, kto podejmuje się je, ale musi się dobrze zastanowić czy jest to konieczne lub nie.W książce tej przeczytamy 11 historii, w których to autorka zdecydowała się opisać odważne i trudne życiowe dramaty ludzi przedstawiając ich w różnym tak naprawdę świetle zdarzeń, jakie im się wydarzyły i co czuli, znajdując się w nich.Należy, po zapoznaniu się z nimi można zadać sobie pytanie:Co byśmy zrobili, gdy spotkała nas podobna sytuacja, z którą musieli zmierzyć się bohaterowie?Polecam przeczytać tę książkę.

To moje pierwsze czytelnicze spotkanie z Sylwią Chutnik. Pierwsze, ale długie. I nie chodzi mi tu o ilość stron książki, ale o czas, jaki drążyła ona moje myśli po jej przeczytaniu.Książka jest zbiorem 11 opowiadań, niektóre z nich były już wcześniej wydane w różnych publikacjach. Każde z opowiadań przedstawia odrębną historię. Mówią one o mocowaniu się bohaterów się z trudną rzeczywistością, zmagań samym z sobą, ścieraniem się z codziennymi problemami, dokonywaniu życiowych wyborów. Dużo w nich cierpienia, dramatu samotności, marzeń o lepszej przyszłości. Zaskakuje mnogość i różnorodność przedstawionych w opowiadaniach niezwykle charakterystycznych bohaterów. Mamy możliwość poznania między innymi samotnej aktorki szukającej zapomnienia w alkoholu, zakochanej nieszczęśliwie dziewczyny, sprzedawcy z sex shopu, którego każdy dzień jest podobny do dnia poprzedniego, zdesperowanej Dzidki błagającej o pomoc u obcych ludzi. Losy każdej z postaci chwytają za serce, budzą ogromne emocje i współczucie. Na mnie największe wrażenie wywarły opowiadania „Dintojra" i „Gwałt. Głosy".Tytuł zbioru opowiadań nie jest przypadkowy, stanowi on bowiem ich część wspólną część. Tytułowa dintojra oznacza bowiem zemstę. I właśnie chęć dokonania zemsty na nieudanym życiu widzimy w historiach przedstawionych nam bohaterów. Odgrażają się oni losowi, że jeszcze się nie poddali, że jeszcze próbować będą zmienić jego bieg. Największą ich dintojrą jest to, że udało im się przetrwać dotychczasowy ciężkie dla nich chwile, nie ugięli się pod ciężarem problemów życiowych.Wszystkie 11 opowiadań napisane jest prostym, czasami ostrym, czasami humorystycznym językiem. Ale sam przekaz tekstów Sylwii Chutnik jest dość trudny, wymaga od czytelnika refleksji oraz ich indywidualnego zmierzenia się z nimi. Tu nie jest konieczne ani możliwe zastosowanie, jak na maturze, jednego klucza interpretacji utworu.Może macie ochotę znaleźć swój klucz do odkrycia przekazu tekstów Sylwii Chutnik? Zachęcam.