Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz Nina Majewska-Brown
Oceny i recenzje książki Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz
O tych tragicznych wydarzeniach, warto mówić, warto przypominać zawsze. Szczególnie kiedy świadków tamtych wydarzeń jest coraz mniej. Dlatego gorąco zachęcam do lektury pani Niny Majewskiej-Brown, bo chociaż nie jest to przyjemna lektura, to przypomina o rzeczach z naszej historii, o których absolutnie nie można zapomnieć...
Bohaterką powieści jest młoda Niemka Ann, która niedawno wyszła za mąż za esesmana. Wkrótce młżeńsstwo przeprowadza się do Polski. Do miasta, o którym nikt w Niemczech jeszcze nie słyszał. Do Auschwitz. Skąd jednak ten dziwny zapach unoszący się w pobliżu ich nowego domu i co to za kolczasty drut nieopodal? Czy Ann coś podejrzewa? Z czasem jednak swaja się z tym miejscem. Na co dzień pomocą służy jej milcząca więźniarka, przysłana z obozu, która zastępuje Ann przy wykonywaniu niemal wszystkich domowych obowiązków. Nina Majewska-Brown w swojej nowej książce pokazuje, że w sąsiedztwie obozu toczyło się normalne życie. Nieludzcy i okrutni dla więźniów esesamani, po powrocie do domu stawali się kochającymi mężami i ojcami. Mimo wszystko autorka nikogo nie ocenia. I za to duży plus. Polecam każdemu bez wyjątku. Szokująca, chwilami przerażająca, jednak potrzebna. Pewne rzecz po prostu wypada nam wiedzieć.
Wydawałoby się, że o II Wojnie Światowej napisano już wszystko. Jednak kolejne pozycje pojawiające się na rynku, pokazują, jak wiele jeszcze jest do powiedzenia. Pani Majewskia-Brown to świetna pisarka pochodząca z Poznania, która nie zgadza się na kompromisy. Albo coś jest dobre albo nie. Udowania to najnowszą książką "Dwie twarz", w której przedstawia skomplikowany obraz niemieckich essesmanów. W obozie mordowali, wydawali rozkazy, a po powrocie do domu, byli kochającymi mężami i opiekuńczymi ojacmi. Czy to możliwe? Czy w człowieku mogą istnieć tak dwa, różne i skrajne oblicza?
O tych tragicznych wydarzeniach, warto mówić, warto przypominać zawsze. Szczególnie kiedy świadków tamtych wydarzeń jest coraz mniej. Dlatego gorąco zachęcam do lektury pani Niny Majewskiej-Brown, bo chociaż nie jest to przyjemna lektura, to przypomina o rzeczach z naszej historii, o których absolutnie nie można zapomnieć...
Bohaterką powieści jest młoda Niemka Ann, która niedawno wyszła za mąż za esesmana. Wkrótce młżeńsstwo przeprowadza się do Polski. Do miasta, o którym nikt w Niemczech jeszcze nie słyszał. Do Auschwitz. Skąd jednak ten dziwny zapach unoszący się w pobliżu ich nowego domu i co to za kolczasty drut nieopodal? Czy Ann coś podejrzewa? Z czasem jednak swaja się z tym miejscem. Na co dzień pomocą służy jej milcząca więźniarka, przysłana z obozu, która zastępuje Ann przy wykonywaniu niemal wszystkich domowych obowiązków. Nina Majewska-Brown w swojej nowej książce pokazuje, że w sąsiedztwie obozu toczyło się normalne życie. Nieludzcy i okrutni dla więźniów esesamani, po powrocie do domu stawali się kochającymi mężami i ojcami. Mimo wszystko autorka nikogo nie ocenia. I za to duży plus. Polecam każdemu bez wyjątku. Szokująca, chwilami przerażająca, jednak potrzebna. Pewne rzecz po prostu wypada nam wiedzieć.
Wydawałoby się, że o II Wojnie Światowej napisano już wszystko. Jednak kolejne pozycje pojawiające się na rynku, pokazują, jak wiele jeszcze jest do powiedzenia. Pani Majewskia-Brown to świetna pisarka pochodząca z Poznania, która nie zgadza się na kompromisy. Albo coś jest dobre albo nie. Udowania to najnowszą książką "Dwie twarz", w której przedstawia skomplikowany obraz niemieckich essesmanów. W obozie mordowali, wydawali rozkazy, a po powrocie do domu, byli kochającymi mężami i opiekuńczymi ojacmi. Czy to możliwe? Czy w człowieku mogą istnieć tak dwa, różne i skrajne oblicza?
Myślałam, że książka jest powieścią przenoszącą nas w czas II wojny światowej, ale to bardziej zbiór i analiza dokumentów jakie udalo się autorce odnaleźć podczas pracy nad książką wraz z historią małżeństwa niemeickiego wplecioną w opowieść. To bardzo mocna i szokująca, ale brawurowo i dobrze napisana książka, która nie pozostawi nikogo obojętnym. Choć myślałam, ze już żadna książka o wojnie mnie nie zaskoczy, to autorce się udało.
Najnowsza książki Niny Majewskiej-Brown, to doskonale wykonana praca reporterska, ale i masa godzin spędzonych w archiwach i bibliotekach, widac to na kazdej stronie tej książki. Robi kolosalne wrażenie i szokuje jeszcze bardziej. Myślę, ze rzuca nowe światło na to, jak postrzegaliśmy do tej pory kobiety na codzień, w życiu prywatnym związane z największymi zwyrodnialcami z czasów II wojny światowej. Świetnie przygotowana, napisana zrozumiale i jasno, trafia do każdego czytelnika, nawet tego nie zainteresowanego historią na codzień. Bardzo polecam, to genialna książka!
Czasami odnosi się wrażenie, że o II wojnie światowej powiedziano i napisano już wszytsko co tylko się dało i nic więcej w tej kwestii do przekazania nie ma. A jednak, ta książka mocno pokazuje, na jak wielu płaszczyznach i obszrach, nie tylko geograficznych, rozgrywała się ta wojna. W prztpadku tej książki nie mamy do czynienia z powiścią jako taką, ale bardziej z masą dokumentów, fotokopii i zdjęć oraz analiz z czasów II wojny światowej ze sprawnie wplecioną w to wszytsko historią małżeństwa Ann i Hansa, którzy zamieszkują w Auschwitz. Książka jest bardzo mocna w przekazie, szokująca i skłania do przemysleń, czy my domyślilibyśmy się najgorszego, jak przyjelibyśmy takie informacje, jak byśmy zareagowali? To wszysto jest niewyobrażalną tragedią i wielką tajemnicą. Ksiązka bardzo interesująca i myślę, że zadowli nie tylko fanów historii, ma szanse trafić do szerszego grona odbiorców.
Pani Nina Majewska Brow jest dla mnie autorskim objawieniem. "Poznałyśmy się", kiedy w moje ręce trafiła książka "Mąż na niby", która od razu zachwyciła mnie niestandardowym piórem autorki. Od tamtej pory regularnie czytam jej książki. Jestem zdumiona, że ta kobieta potrafi jednocześnie pisać tak dobre obyczajówki, gdzie królują romanse oraz powieści o tematyce trudnej, ciężkiej i bolesnej jak, chociażby "Anioł z Auschwitz". W obu przypadkach sprawdza się rewelacyjnie. Najnowsza książka oddkrywa prawdę o prywatnym życiu morderców z Aushwitz, przeplata elementy fikcji i reportażu, czyniąc całość niezwykle ciekawą. Zdecydowanie nie jest to lekka powieść, bo jak inaczej można by przedstawić historię tych zbrodnialców, natomiast jest przystępna zarówno dla miłośników historii, jak i po prostu czytelnika ciekawego tamtych masakrycznych wydarzeń.
