CB

Monografia ta jest pierwszym w naszym kraju tak kompleksowym opracowaniem na temat przyczep i naczep stosowanych na przestrzeni lat przez nasze siły zbrojne do przerzutu ciężkiej techniki bojowej. Wzbogacającą ją rozważania osób, które od przełomu lat 90, i tego stulecia uczestniczyły w procesach decyzyjnych dotyczących zakupu tego sprzętu oraz sporządzane wówczas analizy, pozwalające lepiej zrozumieć wiele zawiłości oraz wyzwań z tym związanych. Przedstawiono najnowsze konstrukcje naczep zaprojektowanych i produkowanych przez polskie firmy: ZREMB Wrocław Sp. z o.o., Auto-Hit Sp. z o.o., Dobrowolski Sp. z o.o i Demarko S.A. Ich głównym odbiorca jest Wojsko Polskie. Tekst zilustrowano 40 zdjęciami, 6 rysunkami i 5 tabelami.

Monografia jest poświęcona wszystkim ciężkim ciągnikom balastowym i siodłowo-balastowym, jakie nasze siły zbrojne użytkowały od lat 70. ubiegłego wieku do chwili obecnej. Ponieważ ciągniki siodłowe Jelcz C882.62 zostały omówione w oddzielnej monografii, poświęconym najnowszym wieloosiowym modelom z podwrocławskiej fabryki, w tej książce - celem uzupełnienia dodano informacje o najnowszym kontrakcie naszych sił zbrojnych na sprzęt tego rodzaju. Szczegółowo opisano pojazdy firm: Steyr, Tatra, IVECO, Mercedes-Benz i Volvo. Tekst uzupełnia 71 zdjęć, 2 rysunki i 4 tabele.

W tomiku opisano historię powstania, konstrukcję, uzbrojenie i losy amerykańskich lotniskowców Yorktown (CV-5), Enterprise (CV-6) i Hornet (CV-8). Najbardziej interesujące są lata, gdy projektowano te okręty. Nim powstały rozważano różne konfiguracje tych jednostek, łącznie z popularną wówczas koncepcją krążowników lotniczych. Ostatecznie powstały piękne okręty, które stały się podstawową siłą uderzeniową US Navy w początkowym okresie wojny z Japonią. Walczyły dzielnie na Pacyfiku, ale tylko Enterprise doczekał jej zakończenia. Później nazwa ta została nadana pierwszemu amerykańskiemu lotniskowcowi z napędem nuklearnym, a obecnie nosi ją kolejny okręt tej klasy, który wkrótce ma wejść do służby czynnej. Tekst jest zilustrowany Tekst zilustrowany jest 29 zdjęciami, 8 tabelami i 10 rysunkami w 2 i 3 rzutach.

Publikacja zawiera szczegółowy opis: historii powstania, budowy rakiet i wyrzutni, danych takt.--techn. oraz zastosowania bojowego dwóch kompleksów radzieckich kierowanych rakiet przeciwpancernych: 9K111 Fagot z ppk 9M111 oraz 9K111-1 Konkurs z ppk 9M113 i jego wersjami rozwojowymi. Ppk Konkurs był powiększoną w stosunku 1:1,5 wersją ppk Fagot - miał większą masę własną i zasięg zwiększony z 2 km do 4 km. Oba korzystały z tych samych wyrzutni i przyrządów celowniczych. Zalicza się je do II generacji ppk z półautomatycznym systemem naprowadzania. Zestaw ppk 9K111 Fagot został przyjęty do uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1970 roku, a zestaw 9K111-1 Konkurs - w 1974 roku. Oba były eksportowane do wielu państwa świata (kilku produkowano je na licencji). Znalazły się także w uzbrojeniu Wojska Polskiego.

Małą Ententą nazwano blok trzech państw: Czechosłowacji, Rumunii i Jugosławii stworzony po zakończeniu I wojny światowej,po rozpadzie Austro-Węgier. Głównym jego twórcą był Edvard Bene czeski polityk, najbliższy współpracownik prof. Toma G. Masaryka, minister spraw zagranicznych Czechosłowacji w latach1918-1935. Obaj ci politycy odegrali najważniejsza rolę w akcji niepodległościowej, która doprowadziła do powstania po I wojnie światowej Państwa Czechosłowackiego. Zarówno Czechosłowacja jak też Rumunia i Jugosławia obawiały się rewizjonizmu węgierskiego te obawy stały się spoiwem sojuszu zwanego Małą Ententą. Autor przedstawia czeską akcję niepodległościową w latach 1914-1918, proces formowania Małej Ententy w latach 1920-1921, rolę, jaką w tym procesie odegrał E. Bene oraz działania bloku do roku 1925, czyli do konferencji w Locarno. Konferencja w Locarno i podpisane tam układy, a szczególnie gwarancje granic Niemiec z Belgią i Francją oraz odmowa Niemiec takich gwarancji dla granic z Czechosłowacją i Polską, zmieniła układ sił w Europie, wzmocniłaNiemcy kosztem państw mniejszych, w tym członków Małej Ententy, otwierała w przyszłości możliwość rewizji terytorialnych. Niestety, w tym czasie ani E. Bene, ani inni politycy nie rozumieli tych negatywnych skutków. Ujawniły się one w następnych latach, a najostrzej w 1938 r., kiedy doszło do podpisania układu monachijskiego oddającego Niemcom Sudety. Wtedy też Mała Ententa przestała praktycznie istnieć.Roman Dębecki jest absolwentem Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz; oprócz historii zajmuje się motoryzacją, w szczególności motoryzacją zabytkową.

Publikacja zawiera szczegółowy opis: historii powstania, budowy, amunicji, danych takt-techn. oraz zastosowania bojowego wprowadzonej do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1944 roku 100 mm armaty polowej wz 1944 BS-3. Pod koniec II wojny światowej była to najpotężniejsza armata przeciwpancerna, jaka została wprowadzona do uzbrojenia pododdziałów przeciwpancernych. Była też pierwszą i jak do tej pory jedyną holowaną armata przeciwpancerną z lufą gwintowaną o kalibrze 100 mm. W latach 1947-1955 dla artylerii przeciwpancernej Wojska Polskiego zakupiono w ZSRR 78 dział tego typu. Stanowiły uzbrojenie pułków artylerii przeciwpancernej wchodzących w skład Brygad Artylerii Przeciwpancernej SZ PRL. W połowie lat 50. zaczęto je zastępować nowocześniejszymi 85 mm armatami ppanc. wz 1944 D-44. Armata BS-3 była wykorzystywana nie tylko w okresie II wojny światowej, ale również w wielu konfliktach zbrojnych toczonych na terenie państw powstałych po rozpadzie Związku Sowieckiego oraz w Azji i w Afryce. Działa tego typu używały także obie strony podczas trwającej od 2014 roku wojny rosyjsko-ukraińskiej.

W tomiku opisano genezę, proces projektowania, budowę, produkcję i użycie czołgów pierwszych wersji T-72 i T-72A w Związku Radzieckim. Jest to najpopularniejszy współczesny czołg świata. Ta publikacja zawiera jego historię do momentu powstania drugiej generacji tych czołgów ? T-72B i późniejszych (będą one opisane w kolejnych książkach). Ta część nie obejmuje eksportu tych czołgów, odmian eksportowych i produkcji seryjnej, co będzie tematem oddzielnego, kolejnego już opracowania.

Leksykon Leszka Szostka, zawodowego oficera, który służył w kilku jednostkach artyleryjskich, jest próbą zaprezentowania sprzętu artyleryjskiego znajdującego się na uzbrojeniu Wojska Polskiego. W albumie opisano wszystkie środki ogniowe, jakimi dysponowała w tym okresie artyleria polowa Wojsk Lądowych Wojska Polskiego. Dodatkowo przedstawione zostały zmiany, jakie sprzęt ten przeszedł w ostatnich latach. Album adresowany jest głównie do Czytelników interesujących się uzbrojeniem wojskowym, a zwłaszcza tych, którzy interesują się sprzętem artylerii polowej WP.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy radzieckich krążownikow rakietowych proj. 58 typ Groznyj. Okręty te zbudowano w połowie lat 60. XX wieku. Poczatkowo miały to być duże niszczyciele, ale dzięki przypadkowi stały się pierwszymi radzieckimi krążownikami rakietowymi z prawdziwego zdarzenia. Były przeznaczone głównie do walki z lotniskowcami przeciwnika, dlatego ich główne uzbrojenie stanowiły rakiety przeciwokrętowe dalekiego zasięgu. Okręty miały oryginalną, niespotykaną wcześniej w sowieckiej flocie, architekturę z wydłużonym półbakiem, piramidalnymi masztami i charakterystycznymi cylindrycznymi wyrzutniami rakiet. Przy niewielkiej wyporności dysponowały sporym potencjałem ofensywnym oraz defensywnym. Pomimo modernizacji omawiane krążowniki jednak szybko się zestarzały. Zwalczanie lotniskowców przerastało ich możliwości. Poza tym dysponowały ograniczonym zasięgiem i małą autonomicznością. Miały słabe uzbrojenie do zwalczania okrętów podwodnych i nie dysponowały śmigłowcem pokładowym. Tekst jest zilustrowany 52 zdjęciami, 3 rys., 4 tabelami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, wersje i użycie bojowe sowieckiego/rosyjskiego samolotu myśliwskiego Suchoj Su-27, jednego z najbardziej znanych współczesnych rosyjskich samolotów wojskowych. Był on przeznaczony do wywalczenia panowania w powietrzu. Samolot Su-27 miał wysoce perspektywiczną konstrukcję, w wyniku czego na jego bazie opracowano dużą rodzinę odrzutowych samolotów bojowych o różnorodnym zastosowaniu. Konstrukcje te (m.in. Su-30, Su-33, Su-34, Su-35 i Su-37) będą opisane w kolejnych publikacjach książkowych Agencji Wydawniczej CB. W oparciu o eksportowe wersje Su-27 w Chinach opracowano własną linię rozwojową (samolot myśliwski J-11, samolot myśliwski bazowania pokładowego J-15 i samolot myśliwsko-bombowy J-16). Dziś rosyjsko-chińska rodzina spod znaku Su-27 zajmuje drugie miejsce na świecie pod względem liczebności floty samolotów bojowych, ustępując tylko amerykańskiemu samolotowi wielozadaniowemu Lockheed Martin F-35 Lightning II.

Autorzy książki W innym świecie. Za kulisami Podkomisji Smoleńskiej: Marek Dąbrowski, Wiesław Chrzanowski i Kazimierz Grono przez pięć lat (2016-2021) byli członkami Podkomisji do Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego, powołanej przez ministra obrony Antoniego Macierewicza, a następnie przez niego kierowanej. Jest to książka dokument, dotyczący bardziej sposobów prowadzenia badań katastrofy w Smoleńsku, niż jej możliwej przyczyny. Opisano w niej, jakie systemowe błędy popełniono w badaniach technicznych smoleńskiej tragedii. Pokrótce omówiono działania komisji Millera i prokuratury wojskowej, lecz – co naturalne - autorzy skupili się na historii Podkomisji Macierewicza, której działalność obserwowali niejako od wewnątrz. Dąbrowski, Chrzanowski i Grono - z własnego wyboru dalecy od świata polityki – starali się nie poddać wszechobecnej propagandzie i zachować niezbędną neutralność wobec różnych hipotez dotyczących okoliczności katastrofy smoleńskiej oraz krytycyzm w stosunku do metod, jak i wyników wcześniejszych badań. Jednak opisane przez nich – także na podstawie dotąd niepublikowanych dokumentów - mechanizmy wpływu władzy politycznej na sferę nauki wydają się być uniwersalne. Takie ujęcie tematu nie ma w Polsce precedensu, gdyż autorzy książki „od środka” pokazują, jak działają – a zarazem jak nie powinny działać –instytucje państwowe. Tam, gdzie tekst dotyczy tematyki technicznej, autorzy starali się ją przekazać w sposób prosty i ogólnie zrozumiały. Dlatego ta książka nie jest adresowana wyłącznie do lotniczych profesjonalistów, lecz szerokiej rzeszy czytelników. Praca liczy 384 strony (w tym jedenaście dokumentów – załączników), ilustracje czarno-białe w tekście głównym oraz 16-stronicową wkładkę z ilustracjami barwnymi.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy amerykańskich lotniskowców USS Lexington i USS Saratoga z okresu II wojny światowej. Bardzo zagmatwane i interesujące są początkowe lata ich istnienia. Zostały one zamówiony dla US Navy jako krążowniki ciężkie podczas I wojny światowej, na mocy postanowień konferencji w Waszyngtonie w 1922 r. w sprawie ograniczenia zbrojeń morskich wstrzymano ich budowę. Później kontynuowano ją po zmianie przeznaczenia okrętów na lotniskowce. Weszły do służby w US Navy pod koniec lat 20. Podczas II wojny światowej brały w walkach z Japończykami na Oceanie Spokojnym. USS Lexington został zatopiony przez Japończyków 8 maja 1941 r. podczas bitwy na Morzu Koralowym. Z kolei USS Saratoga przeżył wojnę i został zatopiony w 1946 roku na atolu Bikini w trakcie amerykańskich prób z bronią atomową.  Tekst jest zilustrowany 35 zdjęciami, 6 rys., 6 tabelami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykładami kamuflażu okrętu.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy sowieckich/rosyjskich atomowych krążownikow podwodnych proj. 941.  (krypt. Akyła; w kodzie NATO - Typhoon). Była ty największe na świecie dotąd zbudowane okręty podwodne. Ich napęd stanowiły siłownie jądrowe. Okrętów tego typu zbudowano w Związku Radzieckim sześć, a do 2023 r. w służbie pozostawał jeden jako okręt doświadczalny Dmitrij Donskoj. Długotrwały okres budowy (1976-1990) sprawił, że różniły się one wyposażeniem elektronicznym, choć ich głównym uzbrojeniem pozostawało 20 rakiet balistycznych R-39. Każda z nich przenosił 10 indywidualnie naprowadzanych ładunków jądrowych o mocy po 100 kT. Te prawdziwe monstra, o wyporności pełnej 48 000 t, były przeznaczone do zwalczania amerykańskich lotniskowców i strategicznych okrętów podwodnych. Wysokie koszty ograniczyły serię do sześciu jednostek. Kosztowna i niezbyt profesjonalna eksploatacja spowodowały ich stosunkowo szybkie wycofanie z linii. Tekst jest zilustrowany 64 zdjęciami, 6 rys., 4 tabelami, 1 przekrojem, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 2 barwnymi przykładami kamuflażu okrętu.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, szczegółowe dane takt.-techn., wersje rozwojowe najnowszych okrętów bojowych Polskiej Marynarki Wojennej – niszczycieli min typu Kormoran II. Aktualnie pod polską banderą pływają 3 okręty typu Kormoran, a następne trzy zostały zamówione i znajdują się w budowie. Tekst jest zilustrowany 95 zdjęciami, 8 rysunkami, 3 tabelami, 2 zestawami kolorowych rzutów z boku i z góry oraz barwnymi przykładami kamuflażu okrętów.

Książka S. Wrzesińskiego poświęcona bardzo ciekawym dziejom mało znanego, ale niezwykle uroczego pałacu Paulinum położonego na pięknie zalesionym wzgórzu w południowo-wschodniej części Jeleniej Góry. Obiekt powstał w wyniku przebudowy willi z 1871 roku, której dokonał bogaty przemysłowiec Oscar Caro w latach 1905-1906. W 1933 roku pałac został przejęty przez władze III Rzeszy i przekształcony w ośrodek szkoleniowy Niemieckiego Frontu Pracy. W latach 1945-1948 w pałacu Paulinum mieściła się składnica dzieł sztuki, w której przechowywano, katalogowano i skąd wysyłano do polskich muzeów najróżniejsze dzieła sztuki zrabowane przez Niemców w okupowanej Polsce bądź odnalezione w schowkach na terenie Dolnego Śląska. Od 2005 roku w wyremontowanym pałacu znajduje się wysokiej klasy hotel. Tekst uzupełnia ponad 100 zdjęć, w tym 8 zdjęć kolorowych na kredowej wkładce.

Nowa książka Henryka Piecucha ma charakter polemiki z wydaną w 2023 roku przez Wydawnictwo Poznańskie książką Olgi Wiechnik pt. "Platerówki Boże broń! Kobiety, wojna i powojnie". Autor na przykładzie 1. Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. E. Plater ukazuje początki Polskich Sił Zbrojnych formowanych od 1943 roku w Związku Sowieckim znanych pod nazwa Armii gen. Berlinga oraz stosunki międzyludzkie panujące w tej armii; w szczególności dotyczy to traktowania żołnierek 1. SBK. W 1966 roku ukazała się słynna książka H. Piecucha pt. "Akcje specjalne. Od Bieruta do Ochaba", w której autor m.in. przytoczył pełną goryczy wypowiedź na powyższy temat byłej żołnierki 1. SBK. Na autora książki natychmiast rzuciły się z wściekłym atakiem medialno-politycznym kombatantki z tego batalionu, które pełniły w nim funkcje oficerów politycznych i dowódców kompanii, zarzucając mu zniesławienie i szarganie dobrego imienia kobiet żołnierek owego batalionu. Cztery kombatantki - wszystkie bez wyjątku zatwardziałe komunistki - wystąpiły do sądu z prywatnym aktem oskarżenie wobec autora, który zamieścił w książce wypowiedź ich koleżanki z batalionu. Oskarżycielki zabiegały o poparcie swoich roszczeń w Kancelarii Prezydenta RP, w ministerstwach obrony i sprawiedliwości i w innych instytucjach, a u władzy był wówczas Sojusz Lewicy Demokratycznej, czyli postkomuniści. Ta kampania przyniosła efekt w postaci wystąpienia z oskarżeniem przeciwko H. Piecuchowi - w imieniu Państwa Polskiego - osławionego prokuratora J. Regulskiego. Przystąpił on do procesu przeciwko H. Piecuchowi argumentując to tym, że książką "Akcje specjalne" pisarz naruszył "interes społeczny". To pojęcie istnieje w polskim prawie, ale nie wiadomo, co oznacza, bo nie jest nigdzie zdefiniowane. Prokurator posłużył się nim, aby zamknąć usta niepokornemu autorowi, który w swoich książkach ujawniał zbrodnie komunistyczne i wpływ tajnych służb na wydarzenia z najnowszej historii Polski. W efekcie w 2001 roku Sąd III RP, po mającym skandaliczny przebieg, naruszającym wielokrotnie prawa oskarżonego procesie uznał go za winnego i skazał na karę więzienia w zawieszeniu i kary finansowe. Był to być może pierwszy proces polityczny w III RP, w którym kłamstwa zostały uznane za niepodważalną prawdę, a sąd całkowicie odrzucił dowody obrony w postaci ukrywanych w archiwum KC byłej PZPR dokumentów z lat 40. XX wieku, publikowane w prasie relacje kombatantek 1. SBK oraz opinie renomowanych historyków, m.in. prof. P. Wieczorkiewicza i prof. J. Kurtyki. Kłamstwa i mity oskarżycielek H. Piecuch, zatwardziałych komunistek i oficerów służących w 1. SBK, powtórzyła bez słowa komentarza w swojej książce O.Wiechnik.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich pancerników Ise i Hyuga. Zbudowano je w latach I wojny światowej i wcielono do służby w Cesarskiej Flocie Wojennej Japonii w latach 1917-1918. Już w chwili wejścia do służby były to okręty przestarzałe koncepcyjnie, słabo opancerzone i zbyt wolne, by nadążać za np. lotniskowcami, dla których mogłyby stanowić osłonę. Po przystąpieniu Japonii do II wojny światowej rzadko wysyłano je na misje bojowe. W 1942 roku zdecydowano o przebudowie obu na tzw. pancerniki lotnicze, z pokładem lotniczym w części tylnej (wieże artyleryjskie zdemontowano). W tej roli też się nie sprawdziły, ponieważ nie przydzielono na ich pokłady samolotów o odpowiedniej konstrukcji, zdolnych do startu z krótkich pokładów lotniczych. W efekcie oba okręty pełniły rolę transportowców samolotów do garnizonów japońskich na odległych wyspach Pacyfiku. Oba zatopiło lotnictwo amerykańskie w lipcu i sierpniu 1945 roku. Tekst jest zilustrowany 58 zdjęciami, 3 rys., 13 tabelami, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 2 barwnymi przykładami kamuflażu okrętu.

Pierwsza tak obszerna publikacja książkowa przedstawiająca ponad 110 typów i wersji samochodów osobowych wprowadzonych na rynek motoryzacyjny w Polsce po 2015 roku. Autor opisał najróżniejsze odmiany samochodów osobowych, od typowych limuzyn, przez kombi, SUV-y, crossovery, dżipy, po minivany. Oprócz opisu konstrukcji pojazdów, charakterystyki ich osiągów, Z. Podbielski zwraca uwagę na innowacyjne rozwiązania zastosowane w danym samochodzie i jego oryginalne cechy. We wprowadzeniu do leksykonu autor w przystępny sposób objaśnia, czym różnią się między sobą najnowsze systemy napędowe stosowane w samochodach, w tym napędy: hybrydowy, plug-in, elektryczny i tradycyjny za pomocą silników spalinowych. Tekst wzbogacają setki zdjęć, w tym 32 zamieszczone na kolorowej wkładce ilustracyjnej.

W tomiku opisano historię rozwoju, konstrukcję, cechy eksploatacyjne, dane techniczne oraz zastosowanie bojowe sowieckiego taktycznego zestawu rakietowego 9K79 Toczka oraz jego zmodernizowanej wersji Toczka-U. Jego uzbrojenie stanowią rakietowe pociski balistyczne 9M79F, 9M79K i 9M79B (odłamkowo-burzące, kasetowe i jądrowe). Zestawy 9K79 Toczka znajdowały się lub nadal się znajdują w uzbrojeniu sił zbrojnych: Związku Sowieckiego/Rosji, Bułgarii, Czechosłowacji, Czech, Słowacji, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Ukrainy i Polski (4 wyrzutnie w latach 1988-2005). Były użyte bojowo przez Armię Rosyjską w obu wojnach czeczeńskich (1994-1996 i 2000-2001) oraz w konflikcie z Gruzją w 2008 r. Systemy Toczka i Toczka-U są wykorzystywane od 2022 r. w wojnie Rosji z Ukrainą przez obie strony tego konfliktu.

W tomiku zostały opisane najnowsze pokazywane od 2020 roku wojskowe ciężarówki Jelcza, zaopatrzone w mocne, 578- i 625-konne silniki Mercedes-MTU. Pojazdy te mają także nowe zautomatyzowane skrzynie ZF ze zoptymalizowanym funkcjonalnie algorytmem sterowania zmianą biegów, wyłącznie pojedyncze ogumienie oraz kompletnie nowe integralnie opancerzone wydłużone kabiny. Pierwotnie samochody te przygotowano w ramach programów: zestawu klasy HET, Jak i systemu obrony powietrznej Wisła. Niemniej wkrótce od 2022 roku zaczęły także wchodzić w nieco odmiennych kompletacjach docelowych w skład systemu uzbrojenia przeciwlotniczego mała Narew i systemu wieloprowadnicowych wyrzutni. W ostatnim rozdziale autor zwraca uwagę na potrzebę zaprojektowania w najbliższym czasie wilekopojemnych opancerzonych cystern do zaopatraywania w paliwo na pierwszej linii ewentualnego konfliktu czołgów M1 Abrams, które zużywają dwa, trzy razy więcej paliwa niż czołgi Leopard 2A6.Tekst jest zilustrowany 70 zdjęciami, 4 rys. i 2 tabelami.

Pierwsza tak obszerna publikacja książkowa gromadząca dostępne w chwili obecnej informacje o wojskowym samochodzie osobowo-terenowym Honker i jego wersjach, a także o prototypach projektowanych w latach 80. i 90. XX wieku oraz w pierwszych dwóch dekadach XXI wieku z myślą przede wszystkim o zastosowaniu w Wojsku Polskim. Przedstawiono rozwój koncepcji samochodu dla Wojska Polskiego, który w prostej linii wywodzi się z pojazdu Tarpan. Ten ostatni był specjalnie zaprojektowany do wykorzystania w rolnictwie, dlatego cechowała go dość duża zdolność jazdy po bezdrożach i pokonywania trudnego terenu. Te cechy były niezbędne w wojskowym samochodzie osobowo-terenowym. W 1991 r. Honker został przyjęty do uzbrojenia Wojska Polskiego i od tego roku był kupowany na potrzeby armii w ilości od kilkudziesięciu do kilkuset sztuk rocznie (brak dokładnych, wiarygodnych danych na ten temat). Obecnie WP ma ok. 2800 egz. samochodów Honker.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy sowieckich/rosyjskich atomowych krążowników rakietowych proj. 1144. (krypt. Orłan). Okrętów tego typu zbudowano w Związku Radzieckim cztery, a obecnie w służbie pozostają dwa: Piotr Wielikij oraz Admirał Nachimow. Są to obecnie nie licząc od lat remontowanego i aktualnie przeznaczonego do oddania na złom lotniskowca Admirał Kuzniecow największe okręty nawodne Marynarki Wojennej Rosji. Były to jedyne sowieckie okręty o napędzie atomowym. Długotrwały okres budowy (1974-1998) sprawił, że każdy z czterech okrętów różnił się od pozostałych uzbrojeniem i wyposażeniem elektronicznym. Te prawdziwe monstra, o wyporności pełnej 24 500 t, były przeznaczone do zwalczania amerykańskich lotniskowców i strategicznych okrętów podwodnych. Wysokie koszty ograniczyły serię do czterech jednostek. Kosztowna i niezbyt profesjonalna eksploatacja spowodowały ich stosunkowo szybkie wycofanie z linii.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i użycie bojowe amerykańskiego pokładowego samolotu myśliwskiego Grumman F-14 Tomcat. Był to samolot specjalnie zaprojektowany dla dywizjonów lotnictwa pokładowego pełniących służbę na lotniskowcach marynarki wojennej USA. F-14 Tomcat jest uznawany za pierwszy amerykański samolot bojowy IV generacji wprowadzony do służby liniowej. Był to typowy myśliwiec przechwytujący i przewagi powietrznej, bez zaawansowanych systemów do zwalczania obiektów naziemnych i nawodnych. Zaprojektowano go i początkowo przeznaczono do niszczenia sowieckich przeciwokrętowych pocisków rakietowych dalekiego zasięgu, których zadaniem było niszczenie lotniskowców US Navy. W latach 1970-1992 wyprodukowano 712 samolotów F-14, w tym 80 na eksport do Iranu. Ostatnią maszynę tego typu wycofano z eksploatacji w lotnictwie US Navy w 2006, natomiast w Islamskiej Republice Iranu samoloty F-14 pełnią słuzbę w lotnictwie wojskowym do dzisiaj. Tekst jest zilustrowany 44 zdjęciami, 4 rys., 1 tabelą oraz 6 barwnymi przykladami kamuflażu.

Przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy brytyjskiego lotniskowca HMS Eagle z okresu II wojny światowej. Bardzo zagmatwane i interesujące są początkowe lata jego istnienia. Został zamówiony dla Marynarki Wojennej Chile jako pancernik Almirante Cochrane, ale wybuch I wojny światowej wstrzymał jego budowę. Później kontynuowano ją po zmianie przeznaczenia okrętu. Ostatecznie wszedł do służby w Royal Navy w 1924 r. jako lotniskowiec. Podczas II wojny światowej w walkach na Morzu Śródziemnym Eagle stał się istnym pogromcą floty włoskiej. Od 10 kwietnia 1940 r. jego lotnictwo pokładowe zatopiło 9 niszczycieli, okręt podwodny, pomocniczy stawiacz min i 4 transportowce oraz uszkodziło niszczyciel, torpedowiec, zbiornikowiec i transportowiec. Tekst jest zilustrowany 39 zdjęciami, 3 rys., 4 tabelami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykładami kamuflażu okrętu.